ایل دورو
دی. ایچ. لارنس
ترجمه مسعود قاسمیان

توضیحات

نه رمان، نه داستان، نه شعر که گویی هر سه را در چهار جستار می‌خوانید با سبک و سیاق و طرز لارنسی. چنان‌که در انتهای این کتاب از زبان و قلم برجس هم نقل شده است این چهار را از دل سه سفرنامه ـــ از سوی انتشارات پنگوئن ـــ گزینش کرده‌اند.

فهرست

سخن مترجم

سالشمار دی. ایچ. لارنس

«ریسنده و راهبان»

ایل دورو (سرسخت)

جان

موزۀ فلورانس

مقدمۀ انتنی برجس بر سفرنامه‌های لارنس از چاپ نشر وایکینگ

حسب‌حال‌گونه

مضافاً می‌دانستم خیلی زیاد دوستم دارد، تقریباً عاشقم بود، که باز این هم غریب بود و گیج‌کننده. انگار کن که او فری و فاون بود و فاقد روح. منتها نوعی حس غمزدگی ژرف به من منتقل می‌کرد، غمزدگی‌ای که مانند برق اشیا می‌درخشید. خودش بی‌غم بود. یک‌جور سرشاری در وجودش بود، در دنیای سست‌بنیان که ساکنش بود و غم را در آن راه نبود. آن دنیا بسیار سرشار و بسیار قاطع و بسیار مشخص بود. در آن نه تمنایی بود، نه ابهامی که با تیرگی آمیخته باشد… چون صخره‌ای نیم‌شفاف، و چون شبی روشن در مهتاب، روشن و زیبا بود. گویی بلوری بود که به ریخت نهایی خود رسیده و دیگر به‌کمال رسیده است.