اندر آداب و احوال
غ. داوود (منوچهر صفا)

توضیحات

کتاب اندر آداب و احوال مجموعه‌ای از طنزهای انتقادی‌ـ‌اجتماعی منوچهر صفاست که با نام مستعار «غ. داوود» در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ در مجلات علم و زندگی، کتاب هفته و فردوسی منتشر کرده است. منوچهر صفا در این کتاب در مقام یک راوی عادی و البته آگاه به جهان بیرون (بخوانیم فرهنگ دیگری) و هوشیار به جهان درون (بخوانیم فرهنگ خودی) از تناقض‌های فرهنگی سخن می‌گوید و با نکته‌سنجی و طنزآوریِ بی‌مانند به هجوِ مظاهر مدرنیستی زندگی روزمرۀ ایرانی می‌پردازد. از این‌رو، یکی از مضامین اصلی آثار او در این کتاب، نمایاندن تناقض میان سنّت و مدرنیتۀ درونی‌نشده و شبه‌مدرنیسمی است که مشخصاً از اواسط دهۀ ۱۳۳۰ آغاز می‌شود. کار مؤلف در این اثر بازنمایی عمق ابتذالِ زندگی کاریکاتوریستیِ آدم‌های گرفتار در چنبرۀ روابط بیمارگونه با محیط است که فاصلۀ میان فضایل پذیرفتۀ اجتماعی و واقعیت‌های موجود و رابطۀ معکوس میان آنچه هست و آنچه سودایش را در ذهن دارند، موقعیتی طنزآمیز به‌وجود می‌آورد. در چنین فضایی است که عبارت «عفت عمومی» و ادعای نظارت حکومت وقت بر اخلاق، مضحکه‌ای بیش نیست که تنها می‌شود آن را دستمایۀ طنز قرار داد.