تصادف شبانه
پاتریک مودیانو
ترجمه مهسا ابهری

توضیحات

عطر زن ته‌مایه‌ای از گُل مریم داشت. ظاهرش همیشه یکسان بود: رنگ‌پریده و بلوند، و رفتار جدیِ دخترانِ جوانِ مسیحی و کمی هم عارف‌مسلک را داشت. این موضوع آزارش می‌داد. صدایش می‌زدند هلن ناواشین. دختری سبزه با چشم‌های آبی. نگاهش با نگاه بعضی دختران که از موضع بالا برخورد می‌کنند متفاوت بود. به او گفتم که ما برای هم ساخته شده‌ایم. من هم هیچ‌وقت خود را با چیزی همسان ندیده‌ام. فکر می‌کردم او هم مثل من باشد، تا حدودی گمشده در پاریس، بدون وابستگی خانوادگی، که سعی می‌کند تکیه‌گاهی بیابد که به زندگیش معنا دهد.