هابز و آزادی جمهوری‌خواهانه
کوئنتین اسکینر
ترجمه هرمز همایون‌پور

توضیحات

هدف اصلی من از رساله‌ای که می‌خوانید، سنجش و مقابلۀ دو نظریۀ رقیب دربارۀ ماهیت و سرشت آزادی انسانی است. اولی در ایّام باستان شکل گرفت، و در کانون سنّت جمهوری‌خواهی حیات اجتماعی روم قرار داشت. همین نظریه بعد در «دایجست» محترم شمرده شد، و بعدها هم در جمهوری‌های شهری دوران رنسانس ایتالیا پایدار ماند. مفسّران اخیر، به‌سبب این اصل و منشأ، گرایش داشته‌اند که با توجه به سرشت و خصلت این نظریه از آن به‌عنوان جمهوری‌خواهی نام برند. من به نظریۀ سیاسی هابز به‌سادگی در حکم نظامی کلّی از ایده‌ها نمی‌نگرم، بلکه به آن به‌عنوان دخالتی جدلی در کشمکش‌های ایدئولوژیکی زمانۀ او نیز توجه دارم. به‌گمانم، برای تفسیر و درکِ نوشته‌های هابز باید قدرت این اصل و قاعدۀ کلّی را که کلمات حکم عمل و کردار را نیز دارند تشخیص دهیم. یعنی نیاز داریم خود را در موقعیتی قرار دهیم که دریابیم نوشته‌های هابز احتمالاً چه نوع دخالتی داشته‌اند. بنابراین، هدف من از آنچه در پی می‌آید، ارائۀ توصیفی نه‌فقط از آنچه هابز می‌گوید بلکه از آن چیزی است که به قصد مطرح‌کردن استدلال‌هایش انجام می‌دهد.