خط آبی کمرنگ
شیوا علینقیان

توضیحات

کتاب حاضر قرار است چیزهایی دربارۀ مادر بودن و مسئلۀ هویت بگوید. اینکه چگونه هویت نویسنده به‌عنوان مادری جوان، تحصیل‌کرده و شهرنشین، در نیمی از یک دهه از جامعۀ پساانقلابیْ برساخته شده و همچنان در گذار و تحوّل است. متن پیش رو گرچه روایت تجربه‌ای شخصی و محدود است، اما تلاش کرده تا نشان دهد که ”مادری کردن“ تجربه‌ای است به گسترۀ تاریخ. ”مادری“ آن‌طور که من حالا آن را می‌فهمم، انسانی‌ترین، درگیرکننده‌ترین و اخلاقی‌ترین رویداد زندگی است؛ دست‌کم برای من این‌طور بوده. به همین دلیل اگر بخواهیم در دام ایدئولوژی‌ها و اسطوره‌سازی‌های رایج از ”مادر“ در مقام یک قدیس نیفتیم، صادقانه نوشتن از آن، امری پیچیده و دشوار خواهد بود. این کتاب درصدد ارائۀ تصویری رئالیستی از یک زیستِ مادرانه است با همۀ بیم‌ها و امیدهایش؛ و کوشیده تا دنبال‌کننده و گسترش‌دهندۀ شاخه‌ای از معرفت باشد که در آکادمی غرب به‌عنوان ”مطالعات مادری“ شناخته می‌شود.